अनु + सम् + हृ धातुरूपाणि - आशीर्लिङ् लकारः

हृञ् हरणे - भ्वादिः

 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुसंह्रियात् / अनुसंह्रियाद्
अनुसंह्रियास्ताम्
अनुसंह्रियासुः
मध्यम
अनुसंह्रियाः
अनुसंह्रियास्तम्
अनुसंह्रियास्त
उत्तम
अनुसंह्रियासम्
अनुसंह्रियास्व
अनुसंह्रियास्म
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुसंहृषीष्ट
अनुसंहृषीयास्ताम्
अनुसंहृषीरन्
मध्यम
अनुसंहृषीष्ठाः
अनुसंहृषीयास्थाम्
अनुसंहृषीढ्वम्
उत्तम
अनुसंहृषीय
अनुसंहृषीवहि
अनुसंहृषीमहि
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुसंहारिषीष्ट / अनुसंहृषीष्ट
अनुसंहारिषीयास्ताम् / अनुसंहृषीयास्ताम्
अनुसंहारिषीरन् / अनुसंहृषीरन्
मध्यम
अनुसंहारिषीष्ठाः / अनुसंहृषीष्ठाः
अनुसंहारिषीयास्थाम् / अनुसंहृषीयास्थाम्
अनुसंहारिषीढ्वम् / अनुसंहारिषीध्वम् / अनुसंहृषीढ्वम्
उत्तम
अनुसंहारिषीय / अनुसंहृषीय
अनुसंहारिषीवहि / अनुसंहृषीवहि
अनुसंहारिषीमहि / अनुसंहृषीमहि
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः