सु + बृंह् + णिच् + सन् धातुरूपाणि - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - आशीर्लिङ् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
सुबिबृंहयिष्यात् / सुबिबृंहयिष्याद्
सुबिबृंहयिष्यास्ताम्
सुबिबृंहयिष्यासुः
मध्यम
सुबिबृंहयिष्याः
सुबिबृंहयिष्यास्तम्
सुबिबृंहयिष्यास्त
उत्तम
सुबिबृंहयिष्यासम्
सुबिबृंहयिष्यास्व
सुबिबृंहयिष्यास्म
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
सुबिबृंहयिषिषीष्ट
सुबिबृंहयिषिषीयास्ताम्
सुबिबृंहयिषिषीरन्
मध्यम
सुबिबृंहयिषिषीष्ठाः
सुबिबृंहयिषिषीयास्थाम्
सुबिबृंहयिषिषीध्वम्
उत्तम
सुबिबृंहयिषिषीय
सुबिबृंहयिषिषीवहि
सुबिबृंहयिषिषीमहि
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
सुबिबृंहयिषिषीष्ट
सुबिबृंहयिषिषीयास्ताम्
सुबिबृंहयिषिषीरन्
मध्यम
सुबिबृंहयिषिषीष्ठाः
सुबिबृंहयिषिषीयास्थाम्
सुबिबृंहयिषिषीध्वम्
उत्तम
सुबिबृंहयिषिषीय
सुबिबृंहयिषिषीवहि
सुबिबृंहयिषिषीमहि
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः