सम् + नाथ् + यङ्लुक् + णिच् + सन् धातुरूपाणि - नाथृँ याच्ञोपतापैश्वर्याशीष्षु - भ्वादिः - लुट् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
सन्नानाथयिषिता / संनानाथयिषिता
सन्नानाथयिषितारौ / संनानाथयिषितारौ
सन्नानाथयिषितारः / संनानाथयिषितारः
मध्यम
सन्नानाथयिषितासि / संनानाथयिषितासि
सन्नानाथयिषितास्थः / संनानाथयिषितास्थः
सन्नानाथयिषितास्थ / संनानाथयिषितास्थ
उत्तम
सन्नानाथयिषितास्मि / संनानाथयिषितास्मि
सन्नानाथयिषितास्वः / संनानाथयिषितास्वः
सन्नानाथयिषितास्मः / संनानाथयिषितास्मः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
सन्नानाथयिषिता / संनानाथयिषिता
सन्नानाथयिषितारौ / संनानाथयिषितारौ
सन्नानाथयिषितारः / संनानाथयिषितारः
मध्यम
सन्नानाथयिषितासे / संनानाथयिषितासे
सन्नानाथयिषितासाथे / संनानाथयिषितासाथे
सन्नानाथयिषिताध्वे / संनानाथयिषिताध्वे
उत्तम
सन्नानाथयिषिताहे / संनानाथयिषिताहे
सन्नानाथयिषितास्वहे / संनानाथयिषितास्वहे
सन्नानाथयिषितास्महे / संनानाथयिषितास्महे
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
सन्नानाथयिषिता / संनानाथयिषिता
सन्नानाथयिषितारौ / संनानाथयिषितारौ
सन्नानाथयिषितारः / संनानाथयिषितारः
मध्यम
सन्नानाथयिषितासे / संनानाथयिषितासे
सन्नानाथयिषितासाथे / संनानाथयिषितासाथे
सन्नानाथयिषिताध्वे / संनानाथयिषिताध्वे
उत्तम
सन्नानाथयिषिताहे / संनानाथयिषिताहे
सन्नानाथयिषितास्वहे / संनानाथयिषितास्वहे
सन्नानाथयिषितास्महे / संनानाथयिषितास्महे
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः