परा + टिक् + सन् धातुरूपाणि - टिकृँ गत्यर्थः - भ्वादिः - विधिलिङ् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
पराटिटिकिषेत / पराटिटेकिषेत
पराटिटिकिषेयाताम् / पराटिटेकिषेयाताम्
पराटिटिकिषेरन् / पराटिटेकिषेरन्
मध्यम
पराटिटिकिषेथाः / पराटिटेकिषेथाः
पराटिटिकिषेयाथाम् / पराटिटेकिषेयाथाम्
पराटिटिकिषेध्वम् / पराटिटेकिषेध्वम्
उत्तम
पराटिटिकिषेय / पराटिटेकिषेय
पराटिटिकिषेवहि / पराटिटेकिषेवहि
पराटिटिकिषेमहि / पराटिटेकिषेमहि
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
पराटिटिकिष्येत / पराटिटेकिष्येत
पराटिटिकिष्येयाताम् / पराटिटेकिष्येयाताम्
पराटिटिकिष्येरन् / पराटिटेकिष्येरन्
मध्यम
पराटिटिकिष्येथाः / पराटिटेकिष्येथाः
पराटिटिकिष्येयाथाम् / पराटिटेकिष्येयाथाम्
पराटिटिकिष्येध्वम् / पराटिटेकिष्येध्वम्
उत्तम
पराटिटिकिष्येय / पराटिटेकिष्येय
पराटिटिकिष्येवहि / पराटिटेकिष्येवहि
पराटिटिकिष्येमहि / पराटिटेकिष्येमहि
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः