नि + बृंह् धातुरूपाणि - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - विधिलिङ् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
निबृंहयेत् / निबृंहयेद् / निबृंहेत् / निबृंहेद्
निबृंहयेताम् / निबृंहेताम्
निबृंहयेयुः / निबृंहेयुः
मध्यम
निबृंहयेः / निबृंहेः
निबृंहयेतम् / निबृंहेतम्
निबृंहयेत / निबृंहेत
उत्तम
निबृंहयेयम् / निबृंहेयम्
निबृंहयेव / निबृंहेव
निबृंहयेम / निबृंहेम
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
निबृंहयेत / निबृंहेत
निबृंहयेयाताम् / निबृंहेयाताम्
निबृंहयेरन् / निबृंहेरन्
मध्यम
निबृंहयेथाः / निबृंहेथाः
निबृंहयेयाथाम् / निबृंहेयाथाम्
निबृंहयेध्वम् / निबृंहेध्वम्
उत्तम
निबृंहयेय / निबृंहेय
निबृंहयेवहि / निबृंहेवहि
निबृंहयेमहि / निबृंहेमहि
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
निबृंह्येत
निबृंह्येयाताम्
निबृंह्येरन्
मध्यम
निबृंह्येथाः
निबृंह्येयाथाम्
निबृंह्येध्वम्
उत्तम
निबृंह्येय
निबृंह्येवहि
निबृंह्येमहि
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः