दुर् + लङ्घ् धातुरूपाणि - लघिँ भाषार्थः - चुरादिः - विधिलिङ् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्लङ्घयेत् / दुर्लङ्घयेद् / दुर्लङ्घेत् / दुर्लङ्घेद्
दुर्लङ्घयेताम् / दुर्लङ्घेताम्
दुर्लङ्घयेयुः / दुर्लङ्घेयुः
मध्यम
दुर्लङ्घयेः / दुर्लङ्घेः
दुर्लङ्घयेतम् / दुर्लङ्घेतम्
दुर्लङ्घयेत / दुर्लङ्घेत
उत्तम
दुर्लङ्घयेयम् / दुर्लङ्घेयम्
दुर्लङ्घयेव / दुर्लङ्घेव
दुर्लङ्घयेम / दुर्लङ्घेम
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्लङ्घयेत / दुर्लङ्घेत
दुर्लङ्घयेयाताम् / दुर्लङ्घेयाताम्
दुर्लङ्घयेरन् / दुर्लङ्घेरन्
मध्यम
दुर्लङ्घयेथाः / दुर्लङ्घेथाः
दुर्लङ्घयेयाथाम् / दुर्लङ्घेयाथाम्
दुर्लङ्घयेध्वम् / दुर्लङ्घेध्वम्
उत्तम
दुर्लङ्घयेय / दुर्लङ्घेय
दुर्लङ्घयेवहि / दुर्लङ्घेवहि
दुर्लङ्घयेमहि / दुर्लङ्घेमहि
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्लङ्घ्येत
दुर्लङ्घ्येयाताम्
दुर्लङ्घ्येरन्
मध्यम
दुर्लङ्घ्येथाः
दुर्लङ्घ्येयाथाम्
दुर्लङ्घ्येध्वम्
उत्तम
दुर्लङ्घ्येय
दुर्लङ्घ्येवहि
दुर्लङ्घ्येमहि
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः