दुर् + लङ्घ् + सन् धातुरूपाणि - लघिँ भाषार्थः - चुरादिः - विधिलिङ् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्लिलङ्घयिषेत् / दुर्लिलङ्घयिषेद्
दुर्लिलङ्घयिषेताम्
दुर्लिलङ्घयिषेयुः
मध्यम
दुर्लिलङ्घयिषेः
दुर्लिलङ्घयिषेतम्
दुर्लिलङ्घयिषेत
उत्तम
दुर्लिलङ्घयिषेयम्
दुर्लिलङ्घयिषेव
दुर्लिलङ्घयिषेम
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्लिलङ्घयिषेत
दुर्लिलङ्घयिषेयाताम्
दुर्लिलङ्घयिषेरन्
मध्यम
दुर्लिलङ्घयिषेथाः
दुर्लिलङ्घयिषेयाथाम्
दुर्लिलङ्घयिषेध्वम्
उत्तम
दुर्लिलङ्घयिषेय
दुर्लिलङ्घयिषेवहि
दुर्लिलङ्घयिषेमहि
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्लिलङ्घयिष्येत
दुर्लिलङ्घयिष्येयाताम्
दुर्लिलङ्घयिष्येरन्
मध्यम
दुर्लिलङ्घयिष्येथाः
दुर्लिलङ्घयिष्येयाथाम्
दुर्लिलङ्घयिष्येध्वम्
उत्तम
दुर्लिलङ्घयिष्येय
दुर्लिलङ्घयिष्येवहि
दुर्लिलङ्घयिष्येमहि
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः