दुर् + बृंह् + णिच् धातुरूपाणि - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - लृङ् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुरबृंहयिष्यत् / दुरबृंहयिष्यद्
दुरबृंहयिष्यताम्
दुरबृंहयिष्यन्
मध्यम
दुरबृंहयिष्यः
दुरबृंहयिष्यतम्
दुरबृंहयिष्यत
उत्तम
दुरबृंहयिष्यम्
दुरबृंहयिष्याव
दुरबृंहयिष्याम
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुरबृंहयिष्यत
दुरबृंहयिष्येताम्
दुरबृंहयिष्यन्त
मध्यम
दुरबृंहयिष्यथाः
दुरबृंहयिष्येथाम्
दुरबृंहयिष्यध्वम्
उत्तम
दुरबृंहयिष्ये
दुरबृंहयिष्यावहि
दुरबृंहयिष्यामहि
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुरबृंहिष्यत / दुरबृंहयिष्यत
दुरबृंहिष्येताम् / दुरबृंहयिष्येताम्
दुरबृंहिष्यन्त / दुरबृंहयिष्यन्त
मध्यम
दुरबृंहिष्यथाः / दुरबृंहयिष्यथाः
दुरबृंहिष्येथाम् / दुरबृंहयिष्येथाम्
दुरबृंहिष्यध्वम् / दुरबृंहयिष्यध्वम्
उत्तम
दुरबृंहिष्ये / दुरबृंहयिष्ये
दुरबृंहिष्यावहि / दुरबृंहयिष्यावहि
दुरबृंहिष्यामहि / दुरबृंहयिष्यामहि
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः