दुर् + नाथ् + यङ् + णिच् + सन् + णिच् धातुरूपाणि - नाथृँ याच्ञोपतापैश्वर्याशीष्षु - भ्वादिः - लुट् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्नानाथ्ययिषयिता
दुर्नानाथ्ययिषयितारौ
दुर्नानाथ्ययिषयितारः
मध्यम
दुर्नानाथ्ययिषयितासि
दुर्नानाथ्ययिषयितास्थः
दुर्नानाथ्ययिषयितास्थ
उत्तम
दुर्नानाथ्ययिषयितास्मि
दुर्नानाथ्ययिषयितास्वः
दुर्नानाथ्ययिषयितास्मः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्नानाथ्ययिषयिता
दुर्नानाथ्ययिषयितारौ
दुर्नानाथ्ययिषयितारः
मध्यम
दुर्नानाथ्ययिषयितासे
दुर्नानाथ्ययिषयितासाथे
दुर्नानाथ्ययिषयिताध्वे
उत्तम
दुर्नानाथ्ययिषयिताहे
दुर्नानाथ्ययिषयितास्वहे
दुर्नानाथ्ययिषयितास्महे
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्नानाथ्ययिषिता / दुर्नानाथ्ययिषयिता
दुर्नानाथ्ययिषितारौ / दुर्नानाथ्ययिषयितारौ
दुर्नानाथ्ययिषितारः / दुर्नानाथ्ययिषयितारः
मध्यम
दुर्नानाथ्ययिषितासे / दुर्नानाथ्ययिषयितासे
दुर्नानाथ्ययिषितासाथे / दुर्नानाथ्ययिषयितासाथे
दुर्नानाथ्ययिषिताध्वे / दुर्नानाथ्ययिषयिताध्वे
उत्तम
दुर्नानाथ्ययिषिताहे / दुर्नानाथ्ययिषयिताहे
दुर्नानाथ्ययिषितास्वहे / दुर्नानाथ्ययिषयितास्वहे
दुर्नानाथ्ययिषितास्महे / दुर्नानाथ्ययिषयितास्महे
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः