दुर् + सूद् + सन् + णिच् धातुरूपाणि - षूदँ क्षरणे - भ्वादिः - लुट् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुःसुसूदिषयिता / दुस्सुसूदिषयिता
दुःसुसूदिषयितारौ / दुस्सुसूदिषयितारौ
दुःसुसूदिषयितारः / दुस्सुसूदिषयितारः
मध्यम
दुःसुसूदिषयितासि / दुस्सुसूदिषयितासि
दुःसुसूदिषयितास्थः / दुस्सुसूदिषयितास्थः
दुःसुसूदिषयितास्थ / दुस्सुसूदिषयितास्थ
उत्तम
दुःसुसूदिषयितास्मि / दुस्सुसूदिषयितास्मि
दुःसुसूदिषयितास्वः / दुस्सुसूदिषयितास्वः
दुःसुसूदिषयितास्मः / दुस्सुसूदिषयितास्मः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुःसुसूदिषयिता / दुस्सुसूदिषयिता
दुःसुसूदिषयितारौ / दुस्सुसूदिषयितारौ
दुःसुसूदिषयितारः / दुस्सुसूदिषयितारः
मध्यम
दुःसुसूदिषयितासे / दुस्सुसूदिषयितासे
दुःसुसूदिषयितासाथे / दुस्सुसूदिषयितासाथे
दुःसुसूदिषयिताध्वे / दुस्सुसूदिषयिताध्वे
उत्तम
दुःसुसूदिषयिताहे / दुस्सुसूदिषयिताहे
दुःसुसूदिषयितास्वहे / दुस्सुसूदिषयितास्वहे
दुःसुसूदिषयितास्महे / दुस्सुसूदिषयितास्महे
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुःसुसूदिषिता / दुस्सुसूदिषिता / दुःसुसूदिषयिता / दुस्सुसूदिषयिता
दुःसुसूदिषितारौ / दुस्सुसूदिषितारौ / दुःसुसूदिषयितारौ / दुस्सुसूदिषयितारौ
दुःसुसूदिषितारः / दुस्सुसूदिषितारः / दुःसुसूदिषयितारः / दुस्सुसूदिषयितारः
मध्यम
दुःसुसूदिषितासे / दुस्सुसूदिषितासे / दुःसुसूदिषयितासे / दुस्सुसूदिषयितासे
दुःसुसूदिषितासाथे / दुस्सुसूदिषितासाथे / दुःसुसूदिषयितासाथे / दुस्सुसूदिषयितासाथे
दुःसुसूदिषिताध्वे / दुस्सुसूदिषिताध्वे / दुःसुसूदिषयिताध्वे / दुस्सुसूदिषयिताध्वे
उत्तम
दुःसुसूदिषिताहे / दुस्सुसूदिषिताहे / दुःसुसूदिषयिताहे / दुस्सुसूदिषयिताहे
दुःसुसूदिषितास्वहे / दुस्सुसूदिषितास्वहे / दुःसुसूदिषयितास्वहे / दुस्सुसूदिषयितास्वहे
दुःसुसूदिषितास्महे / दुस्सुसूदिषितास्महे / दुःसुसूदिषयितास्महे / दुस्सुसूदिषयितास्महे
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः