दुर् + दुर्व् + यङ्लुक् + णिच् धातुरूपाणि - दुर्वीँ हिंसार्थः - भ्वादिः - लुट् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्दोदूर्वयिता
दुर्दोदूर्वयितारौ
दुर्दोदूर्वयितारः
मध्यम
दुर्दोदूर्वयितासि
दुर्दोदूर्वयितास्थः
दुर्दोदूर्वयितास्थ
उत्तम
दुर्दोदूर्वयितास्मि
दुर्दोदूर्वयितास्वः
दुर्दोदूर्वयितास्मः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्दोदूर्वयिता
दुर्दोदूर्वयितारौ
दुर्दोदूर्वयितारः
मध्यम
दुर्दोदूर्वयितासे
दुर्दोदूर्वयितासाथे
दुर्दोदूर्वयिताध्वे
उत्तम
दुर्दोदूर्वयिताहे
दुर्दोदूर्वयितास्वहे
दुर्दोदूर्वयितास्महे
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्दोदूर्विता / दुर्दोदूर्वयिता
दुर्दोदूर्वितारौ / दुर्दोदूर्वयितारौ
दुर्दोदूर्वितारः / दुर्दोदूर्वयितारः
मध्यम
दुर्दोदूर्वितासे / दुर्दोदूर्वयितासे
दुर्दोदूर्वितासाथे / दुर्दोदूर्वयितासाथे
दुर्दोदूर्विताध्वे / दुर्दोदूर्वयिताध्वे
उत्तम
दुर्दोदूर्विताहे / दुर्दोदूर्वयिताहे
दुर्दोदूर्वितास्वहे / दुर्दोदूर्वयितास्वहे
दुर्दोदूर्वितास्महे / दुर्दोदूर्वयितास्महे
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः