अपि + शिङ्ख् + यङ्लुक् + णिच् धातुरूपाणि - शिखिँ गत्यर्थः इत्यपि केचित् - भ्वादिः - लुट् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अपिशेशिङ्खयिता
अपिशेशिङ्खयितारौ
अपिशेशिङ्खयितारः
मध्यम
अपिशेशिङ्खयितासि
अपिशेशिङ्खयितास्थः
अपिशेशिङ्खयितास्थ
उत्तम
अपिशेशिङ्खयितास्मि
अपिशेशिङ्खयितास्वः
अपिशेशिङ्खयितास्मः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अपिशेशिङ्खयिता
अपिशेशिङ्खयितारौ
अपिशेशिङ्खयितारः
मध्यम
अपिशेशिङ्खयितासे
अपिशेशिङ्खयितासाथे
अपिशेशिङ्खयिताध्वे
उत्तम
अपिशेशिङ्खयिताहे
अपिशेशिङ्खयितास्वहे
अपिशेशिङ्खयितास्महे
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अपिशेशिङ्खिता / अपिशेशिङ्खयिता
अपिशेशिङ्खितारौ / अपिशेशिङ्खयितारौ
अपिशेशिङ्खितारः / अपिशेशिङ्खयितारः
मध्यम
अपिशेशिङ्खितासे / अपिशेशिङ्खयितासे
अपिशेशिङ्खितासाथे / अपिशेशिङ्खयितासाथे
अपिशेशिङ्खिताध्वे / अपिशेशिङ्खयिताध्वे
उत्तम
अपिशेशिङ्खिताहे / अपिशेशिङ्खयिताहे
अपिशेशिङ्खितास्वहे / अपिशेशिङ्खयितास्वहे
अपिशेशिङ्खितास्महे / अपिशेशिङ्खयितास्महे
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः