अपि + बृंह् + णिच् धातुरूपाणि - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - लुङ् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अप्यबबृंहत् / अप्यबबृंहद्
अप्यबबृंहताम्
अप्यबबृंहन्
मध्यम
अप्यबबृंहः
अप्यबबृंहतम्
अप्यबबृंहत
उत्तम
अप्यबबृंहम्
अप्यबबृंहाव
अप्यबबृंहाम
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अप्यबबृंहत
अप्यबबृंहेताम्
अप्यबबृंहन्त
मध्यम
अप्यबबृंहथाः
अप्यबबृंहेथाम्
अप्यबबृंहध्वम्
उत्तम
अप्यबबृंहे
अप्यबबृंहावहि
अप्यबबृंहामहि
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अप्यबृंहि
अप्यबृंहिषाताम् / अप्यबृंहयिषाताम्
अप्यबृंहिषत / अप्यबृंहयिषत
मध्यम
अप्यबृंहिष्ठाः / अप्यबृंहयिष्ठाः
अप्यबृंहिषाथाम् / अप्यबृंहयिषाथाम्
अप्यबृंहिढ्वम् / अप्यबृंहिध्वम् / अप्यबृंहयिढ्वम् / अप्यबृंहयिध्वम्
उत्तम
अप्यबृंहिषि / अप्यबृंहयिषि
अप्यबृंहिष्वहि / अप्यबृंहयिष्वहि
अप्यबृंहिष्महि / अप्यबृंहयिष्महि
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः