अनु + वस् + णिच् + सन् + णिच् धातुरूपाणि - लृट् लकारः

वसँ निवासे - भ्वादिः

 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुविवासयिषयिष्यति
अनुविवासयिषयिष्यतः
अनुविवासयिषयिष्यन्ति
मध्यम
अनुविवासयिषयिष्यसि
अनुविवासयिषयिष्यथः
अनुविवासयिषयिष्यथ
उत्तम
अनुविवासयिषयिष्यामि
अनुविवासयिषयिष्यावः
अनुविवासयिषयिष्यामः
 

कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुविवासयिषयिष्यते
अनुविवासयिषयिष्येते
अनुविवासयिषयिष्यन्ते
मध्यम
अनुविवासयिषयिष्यसे
अनुविवासयिषयिष्येथे
अनुविवासयिषयिष्यध्वे
उत्तम
अनुविवासयिषयिष्ये
अनुविवासयिषयिष्यावहे
अनुविवासयिषयिष्यामहे
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुविवासयिषिष्यते / अनुविवासयिषयिष्यते
अनुविवासयिषिष्येते / अनुविवासयिषयिष्येते
अनुविवासयिषिष्यन्ते / अनुविवासयिषयिष्यन्ते
मध्यम
अनुविवासयिषिष्यसे / अनुविवासयिषयिष्यसे
अनुविवासयिषिष्येथे / अनुविवासयिषयिष्येथे
अनुविवासयिषिष्यध्वे / अनुविवासयिषयिष्यध्वे
उत्तम
अनुविवासयिषिष्ये / अनुविवासयिषयिष्ये
अनुविवासयिषिष्यावहे / अनुविवासयिषयिष्यावहे
अनुविवासयिषिष्यामहे / अनुविवासयिषयिष्यामहे
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः