अनु + लोच् धातुरूपाणि - लोचृँ भाषार्थः - चुरादिः - लुट् लकारः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुलोचयिता / अनुलोचिता
अनुलोचयितारौ / अनुलोचितारौ
अनुलोचयितारः / अनुलोचितारः
मध्यम
अनुलोचयितासि / अनुलोचितासि
अनुलोचयितास्थः / अनुलोचितास्थः
अनुलोचयितास्थ / अनुलोचितास्थ
उत्तम
अनुलोचयितास्मि / अनुलोचितास्मि
अनुलोचयितास्वः / अनुलोचितास्वः
अनुलोचयितास्मः / अनुलोचितास्मः
कर्तरि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुलोचयिता / अनुलोचिता
अनुलोचयितारौ / अनुलोचितारौ
अनुलोचयितारः / अनुलोचितारः
मध्यम
अनुलोचयितासे / अनुलोचितासे
अनुलोचयितासाथे / अनुलोचितासाथे
अनुलोचयिताध्वे / अनुलोचिताध्वे
उत्तम
अनुलोचयिताहे / अनुलोचिताहे
अनुलोचयितास्वहे / अनुलोचितास्वहे
अनुलोचयितास्महे / अनुलोचितास्महे
कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुलोचिता / अनुलोचयिता
अनुलोचितारौ / अनुलोचयितारौ
अनुलोचितारः / अनुलोचयितारः
मध्यम
अनुलोचितासे / अनुलोचयितासे
अनुलोचितासाथे / अनुलोचयितासाथे
अनुलोचिताध्वे / अनुलोचयिताध्वे
उत्तम
अनुलोचिताहे / अनुलोचयिताहे
अनुलोचितास्वहे / अनुलोचयितास्वहे
अनुलोचितास्महे / अनुलोचयितास्महे
सनादि प्रत्ययाः
उपसर्गाः