अनु + चित् + सन् धातुरूपाणि - चितीँ सञ्ज्ञाने - भ्वादिः - विधिलिङ् लकारः


 
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
 

कर्तरि प्रयोगः परस्मै पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुचिचितिषेत् / अनुचिचितिषेद् / अनुचिचेतिषेत् / अनुचिचेतिषेद्
अनुचिचितिषेताम् / अनुचिचेतिषेताम्
अनुचिचितिषेयुः / अनुचिचेतिषेयुः
मध्यम
अनुचिचितिषेः / अनुचिचेतिषेः
अनुचिचितिषेतम् / अनुचिचेतिषेतम्
अनुचिचितिषेत / अनुचिचेतिषेत
उत्तम
अनुचिचितिषेयम् / अनुचिचेतिषेयम्
अनुचिचितिषेव / अनुचिचेतिषेव
अनुचिचितिषेम / अनुचिचेतिषेम
 

कर्मणि प्रयोगः आत्मने पदम्

 
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुचिचितिष्येत / अनुचिचेतिष्येत
अनुचिचितिष्येयाताम् / अनुचिचेतिष्येयाताम्
अनुचिचितिष्येरन् / अनुचिचेतिष्येरन्
मध्यम
अनुचिचितिष्येथाः / अनुचिचेतिष्येथाः
अनुचिचितिष्येयाथाम् / अनुचिचेतिष्येयाथाम्
अनुचिचितिष्येध्वम् / अनुचिचेतिष्येध्वम्
उत्तम
अनुचिचितिष्येय / अनुचिचेतिष्येय
अनुचिचितिष्येवहि / अनुचिचेतिष्येवहि
अनुचिचितिष्येमहि / अनुचिचेतिष्येमहि
 


सनादि प्रत्ययाः

उपसर्गाः