दुस् + स्पृश् धातुरूपाणि - कर्तरि प्रयोगः विधिलिङ् लकारः परस्मै पदम्
स्पृशँ संस्पर्शने - तुदादिः
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुस्पृशेत् / दुस्पृशेद् / दुःस्पृशेत् / दुःस्पृशेद् / दुस्स्पृशेत् / दुस्स्पृशेद्
दुस्पृशेताम् / दुःस्पृशेताम् / दुस्स्पृशेताम्
दुस्पृशेयुः / दुःस्पृशेयुः / दुस्स्पृशेयुः
मध्यम
दुस्पृशेः / दुःस्पृशेः / दुस्स्पृशेः
दुस्पृशेतम् / दुःस्पृशेतम् / दुस्स्पृशेतम्
दुस्पृशेत / दुःस्पृशेत / दुस्स्पृशेत
उत्तम
दुस्पृशेयम् / दुःस्पृशेयम् / दुस्स्पृशेयम्
दुस्पृशेव / दुःस्पृशेव / दुस्स्पृशेव
दुस्पृशेम / दुःस्पृशेम / दुस्स्पृशेम