दुर् + शीक् धातुरूपाणि - शीकँ भाषार्थः च - चुरादिः - कर्तरि प्रयोगः लट् लकारः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुःशीकयते / दुश्शीकयते / दुःशीकते / दुश्शीकते
दुःशीकयेते / दुश्शीकयेते / दुःशीकेते / दुश्शीकेते
दुःशीकयन्ते / दुश्शीकयन्ते / दुःशीकन्ते / दुश्शीकन्ते
मध्यम
दुःशीकयसे / दुश्शीकयसे / दुःशीकसे / दुश्शीकसे
दुःशीकयेथे / दुश्शीकयेथे / दुःशीकेथे / दुश्शीकेथे
दुःशीकयध्वे / दुश्शीकयध्वे / दुःशीकध्वे / दुश्शीकध्वे
उत्तम
दुःशीकये / दुश्शीकये / दुःशीके / दुश्शीके
दुःशीकयावहे / दुश्शीकयावहे / दुःशीकावहे / दुश्शीकावहे
दुःशीकयामहे / दुश्शीकयामहे / दुःशीकामहे / दुश्शीकामहे