दुर् + शीक् धातुरूपाणि - शीकँ भाषार्थः च - चुरादिः - कर्तरि प्रयोगः आशीर्लिङ् लकारः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुःशीकयिषीष्ट / दुश्शीकयिषीष्ट / दुःशीकिषीष्ट / दुश्शीकिषीष्ट
दुःशीकयिषीयास्ताम् / दुश्शीकयिषीयास्ताम् / दुःशीकिषीयास्ताम् / दुश्शीकिषीयास्ताम्
दुःशीकयिषीरन् / दुश्शीकयिषीरन् / दुःशीकिषीरन् / दुश्शीकिषीरन्
मध्यम
दुःशीकयिषीष्ठाः / दुश्शीकयिषीष्ठाः / दुःशीकिषीष्ठाः / दुश्शीकिषीष्ठाः
दुःशीकयिषीयास्थाम् / दुश्शीकयिषीयास्थाम् / दुःशीकिषीयास्थाम् / दुश्शीकिषीयास्थाम्
दुःशीकयिषीढ्वम् / दुःशीकयिषीध्वम् / दुश्शीकयिषीढ्वम् / दुश्शीकयिषीध्वम् / दुःशीकिषीध्वम् / दुश्शीकिषीध्वम्
उत्तम
दुःशीकयिषीय / दुश्शीकयिषीय / दुःशीकिषीय / दुश्शीकिषीय
दुःशीकयिषीवहि / दुश्शीकयिषीवहि / दुःशीकिषीवहि / दुश्शीकिषीवहि
दुःशीकयिषीमहि / दुश्शीकयिषीमहि / दुःशीकिषीमहि / दुश्शीकिषीमहि