दुर् + मंह् धातुरूपाणि - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - कर्तरि प्रयोगः लुट् लकारः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्मंहयिता / दुर्मंहिता
दुर्मंहयितारौ / दुर्मंहितारौ
दुर्मंहयितारः / दुर्मंहितारः
मध्यम
दुर्मंहयितासि / दुर्मंहितासि
दुर्मंहयितास्थः / दुर्मंहितास्थः
दुर्मंहयितास्थ / दुर्मंहितास्थ
उत्तम
दुर्मंहयितास्मि / दुर्मंहितास्मि
दुर्मंहयितास्वः / दुर्मंहितास्वः
दुर्मंहयितास्मः / दुर्मंहितास्मः