दुर् + मंह् धातुरूपाणि - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - कर्तरि प्रयोगः आशीर्लिङ् लकारः आत्मने पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
एक
द्वि
बहु
प्रथम
दुर्मंहयिषीष्ट / दुर्मंहिषीष्ट
दुर्मंहयिषीयास्ताम् / दुर्मंहिषीयास्ताम्
दुर्मंहयिषीरन् / दुर्मंहिषीरन्
मध्यम
दुर्मंहयिषीष्ठाः / दुर्मंहिषीष्ठाः
दुर्मंहयिषीयास्थाम् / दुर्मंहिषीयास्थाम्
दुर्मंहयिषीढ्वम् / दुर्मंहयिषीध्वम् / दुर्मंहिषीढ्वम् / दुर्मंहिषीध्वम्
उत्तम
दुर्मंहयिषीय / दुर्मंहिषीय
दुर्मंहयिषीवहि / दुर्मंहिषीवहि
दुर्मंहयिषीमहि / दुर्मंहिषीमहि