अनु + रङ्घ् धातुरूपाणि - रघिँ भाषार्थः च - चुरादिः - कर्तरि प्रयोगः विधिलिङ् लकारः परस्मै पदम्
एकवचनम्
द्विवचनम्
बहुवचनम्
प्रथम पुरुषः
मध्यम पुरुषः
उत्तम पुरुषः
एक
द्वि
बहु
प्रथम
अनुरङ्घयेत् / अनुरङ्घयेद् / अनुरङ्घेत् / अनुरङ्घेद्
अनुरङ्घयेताम् / अनुरङ्घेताम्
अनुरङ्घयेयुः / अनुरङ्घेयुः
मध्यम
अनुरङ्घयेः / अनुरङ्घेः
अनुरङ्घयेतम् / अनुरङ्घेतम्
अनुरङ्घयेत / अनुरङ्घेत
उत्तम
अनुरङ्घयेयम् / अनुरङ्घेयम्
अनुरङ्घयेव / अनुरङ्घेव
अनुरङ्घयेम / अनुरङ्घेम