परा + रुंश् धातुरूपे - रुशिँ भाषार्थः च - चुरादिः - लृट् लकार
कर्तरि प्रयोग परस्मैपद
एकवचन
द्विवचन
अनेकवचन
प्रथम पुरुष
मध्यम पुरुष
उत्तम पुरुष
कर्तरि प्रयोग आत्मनेपद
एकवचन
द्विवचन
अनेकवचन
प्रथम पुरुष
मध्यम पुरुष
उत्तम पुरुष
कर्मणि प्रयोग आत्मनेपद
एकवचन
द्विवचन
अनेकवचन
प्रथम पुरुष
मध्यम पुरुष
उत्तम पुरुष
कर्तरि प्रयोग परस्मैपद
एक
द्वि
अनेक
प्रथम
परारुंशयिष्यति / परारुंशिष्यति
परारुंशयिष्यतः / परारुंशिष्यतः
परारुंशयिष्यन्ति / परारुंशिष्यन्ति
मध्यम
परारुंशयिष्यसि / परारुंशिष्यसि
परारुंशयिष्यथः / परारुंशिष्यथः
परारुंशयिष्यथ / परारुंशिष्यथ
उत्तम
परारुंशयिष्यामि / परारुंशिष्यामि
परारुंशयिष्यावः / परारुंशिष्यावः
परारुंशयिष्यामः / परारुंशिष्यामः
कर्तरि प्रयोग आत्मनेपद
एक
द्वि
अनेक
प्रथम
परारुंशयिष्यते / परारुंशिष्यते
परारुंशयिष्येते / परारुंशिष्येते
परारुंशयिष्यन्ते / परारुंशिष्यन्ते
मध्यम
परारुंशयिष्यसे / परारुंशिष्यसे
परारुंशयिष्येथे / परारुंशिष्येथे
परारुंशयिष्यध्वे / परारुंशिष्यध्वे
उत्तम
परारुंशयिष्ये / परारुंशिष्ये
परारुंशयिष्यावहे / परारुंशिष्यावहे
परारुंशयिष्यामहे / परारुंशिष्यामहे
कर्मणि प्रयोग आत्मनेपद
एक
द्वि
अनेक
प्रथम
परारुंशिष्यते / परारुंशयिष्यते
परारुंशिष्येते / परारुंशयिष्येते
परारुंशिष्यन्ते / परारुंशयिष्यन्ते
मध्यम
परारुंशिष्यसे / परारुंशयिष्यसे
परारुंशिष्येथे / परारुंशयिष्येथे
परारुंशिष्यध्वे / परारुंशयिष्यध्वे
उत्तम
परारुंशिष्ये / परारुंशयिष्ये
परारुंशिष्यावहे / परारुंशयिष्यावहे
परारुंशिष्यामहे / परारुंशयिष्यामहे
सनादि प्रत्यय
उपसर्ग