दुर् + मंह् ധാതു രൂപ് - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - ലുട് ലകാര
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मंहयिता / दुर्मंहिता
दुर्मंहयितारौ / दुर्मंहितारौ
दुर्मंहयितारः / दुर्मंहितारः
മധ്യമം
दुर्मंहयितासि / दुर्मंहितासि
दुर्मंहयितास्थः / दुर्मंहितास्थः
दुर्मंहयितास्थ / दुर्मंहितास्थ
ഉത്തമം
दुर्मंहयितास्मि / दुर्मंहितास्मि
दुर्मंहयितास्वः / दुर्मंहितास्वः
दुर्मंहयितास्मः / दुर्मंहितास्मः
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मंहयिता / दुर्मंहिता
दुर्मंहयितारौ / दुर्मंहितारौ
दुर्मंहयितारः / दुर्मंहितारः
മധ്യമം
दुर्मंहयितासे / दुर्मंहितासे
दुर्मंहयितासाथे / दुर्मंहितासाथे
दुर्मंहयिताध्वे / दुर्मंहिताध्वे
ഉത്തമം
दुर्मंहयिताहे / दुर्मंहिताहे
दुर्मंहयितास्वहे / दुर्मंहितास्वहे
दुर्मंहयितास्महे / दुर्मंहितास्महे
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मंहिता / दुर्मंहयिता
दुर्मंहितारौ / दुर्मंहयितारौ
दुर्मंहितारः / दुर्मंहयितारः
മധ്യമം
दुर्मंहितासे / दुर्मंहयितासे
दुर्मंहितासाथे / दुर्मंहयितासाथे
दुर्मंहिताध्वे / दुर्मंहयिताध्वे
ഉത്തമം
दुर्मंहिताहे / दुर्मंहयिताहे
दुर्मंहितास्वहे / दुर्मंहयितास्वहे
दुर्मंहितास्महे / दुर्मंहयितास्महे
സനാദി പ്രത്യയ്
ഉപസർഗങ്ങൾ