दुर् + मंह् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - ലുട് ലകാര
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मिमंहयिषयिता
दुर्मिमंहयिषयितारौ
दुर्मिमंहयिषयितारः
മധ്യമം
दुर्मिमंहयिषयितासि
दुर्मिमंहयिषयितास्थः
दुर्मिमंहयिषयितास्थ
ഉത്തമം
दुर्मिमंहयिषयितास्मि
दुर्मिमंहयिषयितास्वः
दुर्मिमंहयिषयितास्मः
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मिमंहयिषयिता
दुर्मिमंहयिषयितारौ
दुर्मिमंहयिषयितारः
മധ്യമം
दुर्मिमंहयिषयितासे
दुर्मिमंहयिषयितासाथे
दुर्मिमंहयिषयिताध्वे
ഉത്തമം
दुर्मिमंहयिषयिताहे
दुर्मिमंहयिषयितास्वहे
दुर्मिमंहयिषयितास्महे
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मिमंहयिषिता / दुर्मिमंहयिषयिता
दुर्मिमंहयिषितारौ / दुर्मिमंहयिषयितारौ
दुर्मिमंहयिषितारः / दुर्मिमंहयिषयितारः
മധ്യമം
दुर्मिमंहयिषितासे / दुर्मिमंहयिषयितासे
दुर्मिमंहयिषितासाथे / दुर्मिमंहयिषयितासाथे
दुर्मिमंहयिषिताध्वे / दुर्मिमंहयिषयिताध्वे
ഉത്തമം
दुर्मिमंहयिषिताहे / दुर्मिमंहयिषयिताहे
दुर्मिमंहयिषितास्वहे / दुर्मिमंहयिषयितास्वहे
दुर्मिमंहयिषितास्महे / दुर्मिमंहयिषयितास्महे
സനാദി പ്രത്യയ്
ഉപസർഗങ്ങൾ