वि + मंह् ധാതു രൂപ് - महिँ भाषार्थः च - चुरादिः - ലുങ് ലകാര
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
व्यममंहत् / व्यममंहद् / व्यमंहीत् / व्यमंहीद्
व्यममंहताम् / व्यमंहिष्टाम्
व्यममंहन् / व्यमंहिषुः
മധ്യമം
व्यममंहः / व्यमंहीः
व्यममंहतम् / व्यमंहिष्टम्
व्यममंहत / व्यमंहिष्ट
ഉത്തമം
व्यममंहम् / व्यमंहिषम्
व्यममंहाव / व्यमंहिष्व
व्यममंहाम / व्यमंहिष्म
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
व्यममंहत / व्यमंहिष्ट
व्यममंहेताम् / व्यमंहिषाताम्
व्यममंहन्त / व्यमंहिषत
മധ്യമം
व्यममंहथाः / व्यमंहिष्ठाः
व्यममंहेथाम् / व्यमंहिषाथाम्
व्यममंहध्वम् / व्यमंहिढ्वम् / व्यमंहिध्वम्
ഉത്തമം
व्यममंहे / व्यमंहिषि
व्यममंहावहि / व्यमंहिष्वहि
व्यममंहामहि / व्यमंहिष्महि
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
व्यमंहि
व्यमंहिषाताम् / व्यमंहयिषाताम्
व्यमंहिषत / व्यमंहयिषत
മധ്യമം
व्यमंहिष्ठाः / व्यमंहयिष्ठाः
व्यमंहिषाथाम् / व्यमंहयिषाथाम्
व्यमंहिढ्वम् / व्यमंहिध्वम् / व्यमंहयिढ्वम् / व्यमंहयिध्वम्
ഉത്തമം
व्यमंहिषि / व्यमंहयिषि
व्यमंहिष्वहि / व्यमंहयिष्वहि
व्यमंहिष्महि / व्यमंहयिष्महि
സനാദി പ്രത്യയ്
ഉപസർഗങ്ങൾ