কৃদন্ত - दुर् + दंश् - दशिँ भाषार्थः - चुरादिः - सेट्
अनीयर्
दुर्दंशनीयः - दुर्दंशनीया
तुमुँन्
दुर्दंशयितुम् / दुर्दंशितुम्
तव्य
दुर्दंशयितव्यः / दुर्दंशितव्यः - दुर्दंशयितव्या / दुर्दंशितव्या
तृच्
दुर्दंशयिता / दुर्दंशिता - दुर्दंशयित्री / दुर्दंशित्री
क्तवतुँ
दुर्दंशितवान् - दुर्दंशितवती
शतृँ
दुर्दंशयन् / दुर्दंशन् - दुर्दंशयन्ती / दुर्दंशन्ती
शानच्
दुर्दंशयमानः / दुर्दंशमानः - दुर्दंशयमाना / दुर्दंशमाना