दुर् + बृंह् + सन् ധാതു രൂപ് - बृहिँ भाषार्थः - चुरादिः - ലോട് ലകാര
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्बिबृंहयिषतात् / दुर्बिबृंहयिषताद् / दुर्बिबृंहयिषतु
दुर्बिबृंहयिषताम्
दुर्बिबृंहयिषन्तु
മധ്യമം
दुर्बिबृंहयिषतात् / दुर्बिबृंहयिषताद् / दुर्बिबृंहयिष
दुर्बिबृंहयिषतम्
दुर्बिबृंहयिषत
ഉത്തമം
दुर्बिबृंहयिषाणि
दुर्बिबृंहयिषाव
दुर्बिबृंहयिषाम
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्बिबृंहयिषताम्
दुर्बिबृंहयिषेताम्
दुर्बिबृंहयिषन्ताम्
മധ്യമം
दुर्बिबृंहयिषस्व
दुर्बिबृंहयिषेथाम्
दुर्बिबृंहयिषध्वम्
ഉത്തമം
दुर्बिबृंहयिषै
दुर्बिबृंहयिषावहै
दुर्बिबृंहयिषामहै
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्बिबृंहयिष्यताम्
दुर्बिबृंहयिष्येताम्
दुर्बिबृंहयिष्यन्ताम्
മധ്യമം
दुर्बिबृंहयिष्यस्व
दुर्बिबृंहयिष्येथाम्
दुर्बिबृंहयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
दुर्बिबृंहयिष्यै
दुर्बिबृंहयिष्यावहै
दुर्बिबृंहयिष्यामहै
സനാദി പ്രത്യയ്
ഉപസർഗങ്ങൾ