उप + वृण् ധാതു രൂപ് - वृणँ च प्रीणने - तुदादिः - ലൃങ് ലകാര
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
उपावर्णिष्यत् / उपावर्णिष्यद्
उपावर्णिष्यताम्
उपावर्णिष्यन्
മധ്യമം
उपावर्णिष्यः
उपावर्णिष्यतम्
उपावर्णिष्यत
ഉത്തമം
उपावर्णिष्यम्
उपावर्णिष्याव
उपावर्णिष्याम
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
उपावर्णिष्यत
उपावर्णिष्येताम्
उपावर्णिष्यन्त
മധ്യമം
उपावर्णिष्यथाः
उपावर्णिष्येथाम्
उपावर्णिष्यध्वम्
ഉത്തമം
उपावर्णिष्ये
उपावर्णिष्यावहि
उपावर्णिष्यामहि
സനാദി പ്രത്യയ്
णिच्
सन्
यङ्
यङ्लुक्
णिच् + सन्
यङ् + सन्
यङ्लुक् + सन्
सन् + णिच्
यङ् + णिच्
यङ्लुक् + णिच्
णिच् + सन् + णिच्
यङ् + सन् + णिच्
यङ्लुक् + सन् + णिच्
यङ् + णिच् + सन्
यङ्लुक् + णिच् + सन्
यङ् + णिच् + सन् + णिच्
यङ्लुक् + णिच् + सन् + णिच्
ഉപസർഗങ്ങൾ