अनु + स्थूल ധാതു രൂപ് - स्थूल परिबृंहणे - चुरादिः - ലൃട് ലകാര
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्थूलयिष्यते
अनुस्थूलयिष्येते
अनुस्थूलयिष्यन्ते
മധ്യമം
अनुस्थूलयिष्यसे
अनुस्थूलयिष्येथे
अनुस्थूलयिष्यध्वे
ഉത്തമം
अनुस्थूलयिष्ये
अनुस्थूलयिष्यावहे
अनुस्थूलयिष्यामहे
കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुस्थूलिष्यते / अनुस्थूलयिष्यते
अनुस्थूलिष्येते / अनुस्थूलयिष्येते
अनुस्थूलिष्यन्ते / अनुस्थूलयिष्यन्ते
മധ്യമം
अनुस्थूलिष्यसे / अनुस्थूलयिष्यसे
अनुस्थूलिष्येथे / अनुस्थूलयिष्येथे
अनुस्थूलिष्यध्वे / अनुस्थूलयिष्यध्वे
ഉത്തമം
अनुस्थूलिष्ये / अनुस्थूलयिष्ये
अनुस्थूलिष्यावहे / अनुस्थूलयिष्यावहे
अनुस्थूलिष्यामहे / अनुस्थूलयिष्यामहे
സനാദി പ്രത്യയ്
ഉപസർഗങ്ങൾ