अनु + श्लङ्क् + यङ्लुक् + णिच् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - श्लकिँ गतौ गत्यर्थः - भ्वादिः - ലുട് ലകാര


 
 

കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ

 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 

കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 

കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 

കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ

 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्लङ्कयिषयिता
अनुशाश्लङ्कयिषयितारौ
अनुशाश्लङ्कयिषयितारः
മധ്യമം
अनुशाश्लङ्कयिषयितासि
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्थः
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्थ
ഉത്തമം
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्मि
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्वः
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्मः
 

കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्लङ्कयिषयिता
अनुशाश्लङ्कयिषयितारौ
अनुशाश्लङ्कयिषयितारः
മധ്യമം
अनुशाश्लङ्कयिषयितासे
अनुशाश्लङ्कयिषयितासाथे
अनुशाश्लङ्कयिषयिताध्वे
ഉത്തമം
अनुशाश्लङ्कयिषयिताहे
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्वहे
अनुशाश्लङ्कयिषयितास्महे
 

കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्लङ्कयिषिता / अनुशाश्लङ्कयिषयिता
अनुशाश्लङ्कयिषितारौ / अनुशाश्लङ्कयिषयितारौ
अनुशाश्लङ्कयिषितारः / अनुशाश्लङ्कयिषयितारः
മധ്യമം
अनुशाश्लङ्कयिषितासे / अनुशाश्लङ्कयिषयितासे
अनुशाश्लङ्कयिषितासाथे / अनुशाश्लङ्कयिषयितासाथे
अनुशाश्लङ्कयिषिताध्वे / अनुशाश्लङ्कयिषयिताध्वे
ഉത്തമം
अनुशाश्लङ्कयिषिताहे / अनुशाश्लङ्कयिषयिताहे
अनुशाश्लङ्कयिषितास्वहे / अनुशाश्लङ्कयिषयितास्वहे
अनुशाश्लङ्कयिषितास्महे / अनुशाश्लङ्कयिषयितास्महे
 


സനാദി പ്രത്യയ്

ഉപസർഗങ്ങൾ