स्रम्भ् ധാതു രൂപ് - स्रम्भुँ प्रमादे इत्येके - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
स्रम्भिष्यते
स्रम्भिष्येते
स्रम्भिष्यन्ते
മധ്യമം
स्रम्भिष्यसे
स्रम्भिष्येथे
स्रम्भिष्यध्वे
ഉത്തമം
स्रम्भिष्ये
स्रम्भिष्यावहे
स्रम्भिष्यामहे