स्मील् ധാതു രൂപ് - स्मीलँ निमेषणे - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
स्मीलिष्यति
स्मीलिष्यतः
स्मीलिष्यन्ति
മധ്യമം
स्मीलिष्यसि
स्मीलिष्यथः
स्मीलिष्यथ
ഉത്തമം
स्मीलिष्यामि
स्मीलिष्यावः
स्मीलिष्यामः