शोण् + णिच् + सन् + णिच् ധാതു രൂപ് - शोणृँ वर्णगत्योः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अशुशोणयिषिष्यत / अशुशोणयिषयिष्यत
अशुशोणयिषिष्येताम् / अशुशोणयिषयिष्येताम्
अशुशोणयिषिष्यन्त / अशुशोणयिषयिष्यन्त
മധ്യമം
अशुशोणयिषिष्यथाः / अशुशोणयिषयिष्यथाः
अशुशोणयिषिष्येथाम् / अशुशोणयिषयिष्येथाम्
अशुशोणयिषिष्यध्वम् / अशुशोणयिषयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
अशुशोणयिषिष्ये / अशुशोणयिषयिष्ये
अशुशोणयिषिष्यावहि / अशुशोणयिषयिष्यावहि
अशुशोणयिषिष्यामहि / अशुशोणयिषयिष्यामहि