रिङ्ग् ധാതു രൂപ് - रिगिँ गत्यर्थः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലുട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
रिङ्गिता
रिङ्गितारौ
रिङ्गितारः
മധ്യമം
रिङ्गितासे
रिङ्गितासाथे
रिङ्गिताध्वे
ഉത്തമം
रिङ्गिताहे
रिङ्गितास्वहे
रिङ्गितास्महे