रिङ्ग् ധാതു രൂപ് - रिगिँ गत्यर्थः - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലിട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
रिरिङ्ग
रिरिङ्गतुः
रिरिङ्गुः
മധ്യമം
रिरिङ्गिथ
रिरिङ्गथुः
रिरिङ्ग
ഉത്തമം
रिरिङ्ग
रिरिङ्गिव
रिरिङ्गिम