रङ्घ् ധാതു രൂപ് - रघिँ गत्यर्थः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലിട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
ररङ्घे
ररङ्घाते
ररङ्घिरे
മധ്യമം
ररङ्घिषे
ररङ्घाथे
ररङ्घिध्वे
ഉത്തമം
ररङ्घे
ररङ्घिवहे
ररङ्घिमहे