रङ्घ् ധാതു രൂപ് - रघिँ गत्यर्थः - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
रङ्घ्यते
रङ्घ्येते
रङ्घ्यन्ते
മധ്യമം
रङ्घ्यसे
रङ्घ्येथे
रङ्घ्यध्वे
ഉത്തമം
रङ्घ्ये
रङ्घ्यावहे
रङ्घ्यामहे