रङ्ग् ധാതു രൂപ് - रगिँ गत्यर्थः - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
रङ्गिष्यति
रङ्गिष्यतः
रङ्गिष्यन्ति
മധ്യമം
रङ्गिष्यसि
रङ्गिष्यथः
रङ्गिष्यथ
ഉത്തമം
रङ्गिष्यामि
रङ्गिष्यावः
रङ्गिष्यामः