मृज् + णिच् ധാതു രൂപ് - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
मृजूँ मृजूँश् शुद्धौ - अदादिः
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अमार्जिष्यत / अमार्जयिष्यत
अमार्जिष्येताम् / अमार्जयिष्येताम्
अमार्जिष्यन्त / अमार्जयिष्यन्त
മധ്യമം
अमार्जिष्यथाः / अमार्जयिष्यथाः
अमार्जिष्येथाम् / अमार्जयिष्येथाम्
अमार्जिष्यध्वम् / अमार्जयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
अमार्जिष्ये / अमार्जयिष्ये
अमार्जिष्यावहि / अमार्जयिष्यावहि
अमार्जिष्यामहि / अमार्जयिष्यामहि