परा + मृश् + यङ्लुक् + सन् ധാതു രൂപ് - मृशँ आमर्शणे - तुदादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
परामरीमर्शिष्यत / परामरिमर्शिष्यत / परामर्मर्शिष्यत
परामरीमर्शिष्येताम् / परामरिमर्शिष्येताम् / परामर्मर्शिष्येताम्
परामरीमर्शिष्यन्त / परामरिमर्शिष्यन्त / परामर्मर्शिष्यन्त
മധ്യമം
परामरीमर्शिष्यथाः / परामरिमर्शिष्यथाः / परामर्मर्शिष्यथाः
परामरीमर्शिष्येथाम् / परामरिमर्शिष्येथाम् / परामर्मर्शिष्येथाम्
परामरीमर्शिष्यध्वम् / परामरिमर्शिष्यध्वम् / परामर्मर्शिष्यध्वम्
ഉത്തമം
परामरीमर्शिष्ये / परामरिमर्शिष्ये / परामर्मर्शिष्ये
परामरीमर्शिष्यावहि / परामरिमर्शिष्यावहि / परामर्मर्शिष्यावहि
परामरीमर्शिष्यामहि / परामरिमर्शिष्यामहि / परामर्मर्शिष्यामहि