दुस् + शिङ्ख् + णिच् + सन् ധാതു രൂപ് - शिखिँ गत्यर्थः इत्यपि केचित् - भ्वादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुःशिशिङ्खयिषते / दुश्शिशिङ्खयिषते
दुःशिशिङ्खयिषेते / दुश्शिशिङ्खयिषेते
दुःशिशिङ्खयिषन्ते / दुश्शिशिङ्खयिषन्ते
മധ്യമം
दुःशिशिङ्खयिषसे / दुश्शिशिङ्खयिषसे
दुःशिशिङ्खयिषेथे / दुश्शिशिङ्खयिषेथे
दुःशिशिङ्खयिषध्वे / दुश्शिशिङ्खयिषध्वे
ഉത്തമം
दुःशिशिङ्खयिषे / दुश्शिशिङ्खयिषे
दुःशिशिङ्खयिषावहे / दुश्शिशिङ्खयिषावहे
दुःशिशिङ्खयिषामहे / दुश्शिशिङ्खयिषामहे