दुर् + मृज् + यङ्लुक् + सन् ധാതു രൂപ് - കർതരി പ്രയോഗം ലുങ് ലകാര പരസ്മൈ പദ
मृजूँ मृजूँश् शुद्धौ - अदादिः
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुरमरीमार्जिषीत् / दुरमरीमार्जिषीद् / दुरमरिमार्जिषीत् / दुरमरिमार्जिषीद् / दुरमर्मार्जिषीत् / दुरमर्मार्जिषीद्
दुरमरीमार्जिषिष्टाम् / दुरमरिमार्जिषिष्टाम् / दुरमर्मार्जिषिष्टाम्
दुरमरीमार्जिषिषुः / दुरमरिमार्जिषिषुः / दुरमर्मार्जिषिषुः
മധ്യമം
दुरमरीमार्जिषीः / दुरमरिमार्जिषीः / दुरमर्मार्जिषीः
दुरमरीमार्जिषिष्टम् / दुरमरिमार्जिषिष्टम् / दुरमर्मार्जिषिष्टम्
दुरमरीमार्जिषिष्ट / दुरमरिमार्जिषिष्ट / दुरमर्मार्जिषिष्ट
ഉത്തമം
दुरमरीमार्जिषिषम् / दुरमरिमार्जिषिषम् / दुरमर्मार्जिषिषम्
दुरमरीमार्जिषिष्व / दुरमरिमार्जिषिष्व / दुरमर्मार्जिषिष्व
दुरमरीमार्जिषिष्म / दुरमरिमार्जिषिष्म / दुरमर्मार्जिषिष्म