दुर् + मन्थ् + णिच् ധാതു രൂപ് - मथिँ हिंसासङ्क्लेशनयोः - भ्वादिः - ലുട് ലകാര


 
 

കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ

 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 

കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 

കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
 

കർതരി പ്രയോഗം പരസ്മൈ പദ

 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मन्थयिता
दुर्मन्थयितारौ
दुर्मन्थयितारः
മധ്യമം
दुर्मन्थयितासि
दुर्मन्थयितास्थः
दुर्मन्थयितास्थ
ഉത്തമം
दुर्मन्थयितास्मि
दुर्मन्थयितास्वः
दुर्मन्थयितास्मः
 

കർതരി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मन्थयिता
दुर्मन्थयितारौ
दुर्मन्थयितारः
മധ്യമം
दुर्मन्थयितासे
दुर्मन्थयितासाथे
दुर्मन्थयिताध्वे
ഉത്തമം
दुर्मन्थयिताहे
दुर्मन्थयितास्वहे
दुर्मन्थयितास्महे
 

കർമണി പ്രയോഗം ആത്മനേ പദ

 
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
दुर्मन्थिता / दुर्मन्थयिता
दुर्मन्थितारौ / दुर्मन्थयितारौ
दुर्मन्थितारः / दुर्मन्थयितारः
മധ്യമം
दुर्मन्थितासे / दुर्मन्थयितासे
दुर्मन्थितासाथे / दुर्मन्थयितासाथे
दुर्मन्थिताध्वे / दुर्मन्थयिताध्वे
ഉത്തമം
दुर्मन्थिताहे / दुर्मन्थयिताहे
दुर्मन्थितास्वहे / दुर्मन्थयितास्वहे
दुर्मन्थितास्महे / दुर्मन्थयितास्महे
 


സനാദി പ്രത്യയ്

ഉപസർഗങ്ങൾ