डिप् ധാതു രൂപ് - डिपँ क्षेपे - दिवादिः - കർതരി പ്രയോഗം ലുട് ലകാര പരസ്മൈ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
डेपिता
डेपितारौ
डेपितारः
മധ്യമം
डेपितासि
डेपितास्थः
डेपितास्थ
ഉത്തമം
डेपितास्मि
डेपितास्वः
डेपितास्मः