उप + श्च्युत् + यङ् + णिच् ധാതു രൂപ് - श्च्युतिँर् क्षरणे - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
उपाचोश्च्युतिष्यत / उपाचोश्च्युत्ययिष्यत
उपाचोश्च्युतिष्येताम् / उपाचोश्च्युत्ययिष्येताम्
उपाचोश्च्युतिष्यन्त / उपाचोश्च्युत्ययिष्यन्त
മധ്യമം
उपाचोश्च्युतिष्यथाः / उपाचोश्च्युत्ययिष्यथाः
उपाचोश्च्युतिष्येथाम् / उपाचोश्च्युत्ययिष्येथाम्
उपाचोश्च्युतिष्यध्वम् / उपाचोश्च्युत्ययिष्यध्वम्
ഉത്തമം
उपाचोश्च्युतिष्ये / उपाचोश्च्युत्ययिष्ये
उपाचोश्च्युतिष्यावहि / उपाचोश्च्युत्ययिष्यावहि
उपाचोश्च्युतिष्यामहि / उपाचोश्च्युत्ययिष्यामहि