उत् + मङ्घ् + यङ्लुक् + णिच् ധാതു രൂപ് - मघिँ गत्याक्षेपे गतौ गत्यारम्भे चेत्यपरे मघिँ कैतवे च - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃങ് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
उदमामङ्घिष्यत / उदमामङ्घयिष्यत
उदमामङ्घिष्येताम् / उदमामङ्घयिष्येताम्
उदमामङ्घिष्यन्त / उदमामङ्घयिष्यन्त
മധ്യമം
उदमामङ्घिष्यथाः / उदमामङ्घयिष्यथाः
उदमामङ्घिष्येथाम् / उदमामङ्घयिष्येथाम्
उदमामङ्घिष्यध्वम् / उदमामङ्घयिष्यध्वम्
ഉത്തമം
उदमामङ्घिष्ये / उदमामङ्घयिष्ये
उदमामङ्घिष्यावहि / उदमामङ्घयिष्यावहि
उदमामङ्घिष्यामहि / उदमामङ्घयिष्यामहि