अव + दंश् + यङ्लुक् + णिच् ധാതു രൂപ് - കർമണി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര ആത്മനേ പദ
दंशँ दशने - भ्वादिः
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अवदन्दाशिष्यते / अवदंदाशिष्यते / अवदन्दाशयिष्यते / अवदंदाशयिष्यते
अवदन्दाशिष्येते / अवदंदाशिष्येते / अवदन्दाशयिष्येते / अवदंदाशयिष्येते
अवदन्दाशिष्यन्ते / अवदंदाशिष्यन्ते / अवदन्दाशयिष्यन्ते / अवदंदाशयिष्यन्ते
മധ്യമം
अवदन्दाशिष्यसे / अवदंदाशिष्यसे / अवदन्दाशयिष्यसे / अवदंदाशयिष्यसे
अवदन्दाशिष्येथे / अवदंदाशिष्येथे / अवदन्दाशयिष्येथे / अवदंदाशयिष्येथे
अवदन्दाशिष्यध्वे / अवदंदाशिष्यध्वे / अवदन्दाशयिष्यध्वे / अवदंदाशयिष्यध्वे
ഉത്തമം
अवदन्दाशिष्ये / अवदंदाशिष्ये / अवदन्दाशयिष्ये / अवदंदाशयिष्ये
अवदन्दाशिष्यावहे / अवदंदाशिष्यावहे / अवदन्दाशयिष्यावहे / अवदंदाशयिष्यावहे
अवदन्दाशिष्यामहे / अवदंदाशिष्यामहे / अवदन्दाशयिष्यामहे / अवदंदाशयिष्यामहे