अनु + स्तुच् + यङ्लुक् + सन् ധാതു രൂപ് - ष्टुचँ प्रसादे - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലോട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुतोष्टुचिष्यताम् / अनुतोष्टोचिष्यताम्
अनुतोष्टुचिष्येताम् / अनुतोष्टोचिष्येताम्
अनुतोष्टुचिष्यन्ताम् / अनुतोष्टोचिष्यन्ताम्
മധ്യമം
अनुतोष्टुचिष्यस्व / अनुतोष्टोचिष्यस्व
अनुतोष्टुचिष्येथाम् / अनुतोष्टोचिष्येथाम्
अनुतोष्टुचिष्यध्वम् / अनुतोष्टोचिष्यध्वम्
ഉത്തമം
अनुतोष्टुचिष्यै / अनुतोष्टोचिष्यै
अनुतोष्टुचिष्यावहै / अनुतोष्टोचिष्यावहै
अनुतोष्टुचिष्यामहै / अनुतोष्टोचिष्यामहै