अनु + श्रै + यङ्लुक् + णिच् ധാതു രൂപ് - श्रै पाके - भ्वादिः - കർമണി പ്രയോഗം ലൃട് ലകാര ആത്മനേ പദ
ഏകവചനം
ദ്വിവചനം
ബഹുവചനം
പ്രഥമം പുരുഷൻ
മധ്യമം പുരുഷൻ
ഉത്തമം പുരുഷൻ
ഏക.
ദ്വി.
ബഹു.
പ്രഥമം
अनुशाश्रापिष्यते / अनुशाश्रापयिष्यते
अनुशाश्रापिष्येते / अनुशाश्रापयिष्येते
अनुशाश्रापिष्यन्ते / अनुशाश्रापयिष्यन्ते
മധ്യമം
अनुशाश्रापिष्यसे / अनुशाश्रापयिष्यसे
अनुशाश्रापिष्येथे / अनुशाश्रापयिष्येथे
अनुशाश्रापिष्यध्वे / अनुशाश्रापयिष्यध्वे
ഉത്തമം
अनुशाश्रापिष्ये / अनुशाश्रापयिष्ये
अनुशाश्रापिष्यावहे / अनुशाश्रापयिष्यावहे
अनुशाश्रापिष्यामहे / अनुशाश्रापयिष्यामहे